Jestem po zdiagnozowanym raku piersi (hormonozależny). 24 września 2014r miałam operację oszczędzającą.

Brałam również radioterapię uzupełniająca (21 zabiegów) – minęło 16 dni od ostatniego zabiegu radioterapii (17XI. 2014r). Obecnie biorę tamoksifen 1x dziennie (biorę już 1,5 miesiąca) i czuję się dobrze. Dwa dni temu robiłam sobie badania kontrolne: wyniki z morfologii krwi w normie, rozmaz krwi w normie, badania biochemiczne; kreatynina, cukier,próby wątrobowe, diastazy, białko ostrej fazy , cholesterol z frakcjami w normie. Badanie ginekologiczne prawidłowe (cytologia, USG dopochwowe). Panie Doktorze zwracam się do Pana z następującym pytaniem: od pewnego czasu borykam się z wysiłkowym nietrzymaniem moczu.   Ponieważ czuję się z tym niekomfortowo   chciałam więc poddać się terapii laserowej laserem MonaLisa Touch w celu zlikwidowania problemu. Jednak nie wiem czy zabiegi laserowe są wskazane w mojej sytuacji po leczeniu raka piersi. Wybiegając w przyszłość chciałabym zapytać również czy mogę korzystać w przyszłości z leczenia sanatoryjnego ( w przyszłym roku około sierpnia 2015r mam przyznane sanatorium w ramach NFZ). Proszę o udzielenie informacji na temat jakich zabiegów powinnam unikać ze względu na mój wcześniejszy stan zdrowia, a jakie jak najbardziej są wskazane. Z góry bardzo dziękuję za udzielenie fachowych informacji.

 

Odpowiada dr n. med. Robert Wiraszka:

Czy propozycja leczenia nietrzymania moczu, o której pani pisze jest propozycją Pani, czy ginekologa?

Jeżeli ginekologa – powinien on uzgodnić sposób leczenia z prowadzącym Pani leczenie onkologiem.

 

Co do rehabilitacji – z punktu widzenia onkologa dozwolone są:

kinezyterapia, masaż suchy i pneumatyczny, basen, kąpiele wirowe i perełkowe, inhalacje, leczenie klimatyczne.

Ponadto: automasaż, ułożenie kończyny, ćwiczenia, kompresjoterapię, ręczny drenaż chłonny, przerywaną kompresję pneumatyczną, kompleksową fizjoterapię i kompleksową terapię udrażniającą (metody ułożono według ich rosnącej skuteczności).

Brak jednoznacznych danych w literaturze medycznej oraz obiektywnych punktów odniesienia powoduje, że większość onkologów dla bezpieczeństwa nie zaleca fizykoterapii w czasie i po leczeniu onkologicznym.

Przebyta radioterapia może sprzyjać uszkodzeniom skóry, kości, mięśni, ścięgien i więzadeł w polu napromienianym. Oznacza to ograniczenie metod wykorzystujących duży opór czy długie dźwignie. W onkologii zaleca się także dużą ostrożność w wykorzystywaniu ćwiczeń redresyjnych (przy przykurczach).

Rehabilitacja może także zapobiegać osteoporozie i/lub zmniejszać jej następstwa (np. zmniejszać ryzyko złamań kości). Przebudowę kości najlepiej pobudzają rytmicznie wykonywane ćwiczenia w kierunku osiowym obciążenia kości. Najczęściej jest to pozycja stojąca, a wśród zalecanych ćwiczeń wymienia się lekkie podskoki, marsz w miejscu i ćwiczenia na specjalnych platformach wibracyjnych. U osób z już stwierdzoną osteoporozą zaleca się prowadzenie ćwiczeń w wodzie lub w odciążeniu.

Przy kwalifikacji do rehabilitacji konieczne jest monitorowanie morfologii. Trombopenia poniżej 50.000 / mm3 oznacza niemożność włączania potencjalnie urazowych metod rehabilitacji; leukopenia poniżej 3.000 / mm3 oznacza wykluczenie metod sprzyjających infekcjom (hydroterapia, basen); zaś anemia z poziomem Hg poniżej 10 g/dl wyklucza intensywne ćwiczenia ruchowe (kinezyterapię).